فاطمه زینب. نام اصلی او فاطمه طالبی و همسر غلام حسین صادقی معروف به «غلام حسین محمد حسین علی غلام» بود. بعد از زینب درویش باقر تجربیاتش در سال های 1340 تا 1387 توسط تنها فرزندش فاطمه طالبی معروف به «فاطمه زینب» دنبال شد. اما در دهه ی آخر عمرش از طرف خانه ی بهداشت و زایشگاه حسن آباد به دلیل این که کار او سنّتی بود، از قابلگی منع شد. وی با همه ی مخالفت هایی که از طرف همسر و فرزندانش می شد، همچنان به کمک به دیگران ادامه می داد و به کار خویش افتخار می کرد.
او در ترس چیدن، بالا بردن گوشی، بالا بردن ناف افتاده و طبابت بیماری های داخلی و زنان، دارو های گیاهی تجویز می کرد. به طوری که تا آخر عمرش هفته ای چند بیمار، اغلب گوشی و ناف پایین افتاده، ترس چیدن و یا مشورت در تهیه ی جوشانده ها و تهیه ی دارو های گیاهی و کاسه دانه به او مراجعه می کردند.
غلام حسین صادقی معروف به «غلام حسین محمد حسین علی غلام»
نیاز به تکمیل
